Verslag Overijse – 14 juli 2019 – 3e groep
Zondagochtend, ik strompel uit mijn bed en haal de rolluiken omhoog met nog wat prut in mijn ogen. Geen stralende zon. Jammer. Ik hoop bij mezelf dat ‘de boys & girls’ van groep 3 zich niet gaan laten doen door een aantal wolken en we met voldoende zullen zijn voor de stevige rit naar Overijse. Ik trek m’n fietstenuetje aan en vertrek richting de kerk van Reet. Na kilometer 1 beklaag ik me toch even de tripel te veel van zaterdagavond; ik zal vandaag niet met het mes tussen de tanden rijden, het zal voor mij een snipperdag worden. Bij deze het verslag vanuit de achterste regionen van groep 3.
We zijn met 15 voor de rit, zoals gewoonlijk wachten we rustig af tot den 1 en den 2 vertrokken zijn. Vlak na het vertrek rijden we zeer rustig tot aan de 1ste stop: ‘dagbladhandel De griffel’. Ludo was namelijk nog wat aan het regelen; om 08u40 vertrokken we dan voor echt richting Overijse.
Langs het water reden we aan een aangenaam constant tempo van 32km/h richting Kortenberg; de 1ste 30 km hadden we vlotjes achter de kiezen. Het kopwerk werd zoals gewoonlijk afgewerkt door Ludo, Geert, Dirk, Frans, Tom e.a (ik kon van achteraan niet alles perfect zien).
We schakelde een tandje lichter om de heuvelzone van 40km aan te vatten. Op de opeenvolging van heuveltjes reden Dirk en Ludo de groep aan flarden, ik moest alvast op m’n tanden bijten om ongeveer in de buurt te blijven. Later zal blijken dat er iemand op zijn tandvlees zat.
Zoals het hoort werd er boven altijd flink gewacht tot de groep terug bijeen was. We spotte nog wat vliegtuigen in Steenokkerzeel en zetten de terugweg in. Vanachter in de groep is de concentratie even weg. We laten wat gaatjes vallen tijdens het babbelen, hebben er dan plezier in om te terug toe te rijden tussen de velden en er is zowaar iemand die een vers gebakje bijheeft en dat smakelijk oppeuzelt. Een voor een gaan we toch eens van dichtbij kijken, maar niemand slaagt erin om een stukje los te peuzelen.
Langs de Mechelse vaart was er plotseling ophef; we hoorden iets vallen vanachter in de groep. Jos stopte meteen, en draaide terug. Ik stopte met trappen en vroeg aan Tom wat er gevallen was. Ik verstond het antwoord niet en grapte: ‘ah, z’n tanden?’. Tom bevestigde. De staart van groep 3 stond even met zijn mond vol tanden te wachten op Jos, mét tanden. “t’is oké, rijden” roept hij als hij komt aangereden. Er was niemand over zijn gebit gereden, dus: tanden terug in de mond en doorrijden.
Via de blauwe bruggen reden we terug naar Reet, Jos stak nog een tandje bij en we kwamen om iets na 12 aan. Er werden er nog 3 gedronken op Frans zijn verjaardag op het terras van de Belle-Vue waar het zonnetje zijn best deed tussen de wolken door te komen piepen.
+/- 94km aan +/- 28km/h gemiddeld, een rit die met gemak de tand des tijds zal doorstaan.
Karlien
